Dat de gezinsvakantie niet voor iedereen een bron van ontspanning is, lees je in het ervaringsverhaal van Jorinde (38 jaar). Ontdek hoe zij PRI gebruikte om weer te kunnen genieten van de zomer!
Heimwee naar huis
De eerste keer dat ik op vakantie ging met mijn toen drie maanden oude zoontje, was dat een verschrikking. Ik voelde me verscheurd door aan de ene kant mijn eigen verlangen naar rust en aan de andere kant de verwachting die mijn man ten aanzien van vakantie had (vrijheid!). En dan nog de constante nood aan lichamelijke nabijheid van ons zoontje. Portugal kreunde onder de hittegolf dus mijn zoontje lag zo goed als de hele dag aan mijn borst. Wanneer ik wilde gaan zwemmen huilde hij in zijn vaders armen. Wanneer ik terug uit de zee kwam na drie minuten omdat ik het gehuil niet kon verdragen, huilde hij opnieuw omwille van mijn koude zoute borst. Ik voelde me opgesloten en gevangen. Ik ondervond voor het eerst dat er zoiets bestond als heimwee: een verlangen naar mijn eigen thuis, waar we min of meer onze draai gevonden hadden samen. Waar mijn zoon geen last had van de lawaaierige honden ‘s nachts, en ik geen last had van een baby die steeds wakker werd.
Een boze mama
Wat wilde ik graag de mama zijn die zich nergens iets van aantrok. Die met haar baby in de draagdoek op avontuur ging in verre landen. Hyperflexibel en zorgeloos. Ik was haar niet. Ik was de mama die eigenlijk boos was op haar kind omdat hij haar geen pauze gunde. Boos was op haar man omdat hij persé op vakantie wilde terwijl zij had aangegeven daar geen zin in te hebben. Ik was boos en wanhopig omwille van die talloze keren dat ik me zo verscheurd voelde: aan de ene kant een man die met mij van de zonsondergang wilde genieten op een terrasje, aan de andere kant een huilende overprikkelde warme baby die niets liever wou dan de rust van het kleine appartementje. Waar ik zelf behoefte aan had, daar was helemaal geen ruimte voor. En ondertussen waren er al die mensen om ons heen die ons toe riepen “hé wat heerlijk zo met de baby op vakantie!”. Neen dank je, dat was het niet!
Mijn mannen als symbool
Tijdens mijn PRI proces ontdekte ik wat er speelde. Ik ontdekte dat mijn kind eigenlijk heel symbolisch voor me was. En dat ik tijdens een vakantie niet kon vluchten. Op het werk slaagde ik er meestal wel in om depressieve gevoelens of gevoelens van boosheid te onderdrukken en ‘s avonds weer ‘opnieuw’ te beginnen. Op vakantie was er non-stop de zorg voor mijn zoontje. Daarnaast was hij niet de enige die symbolisch voor me was. Mijn partner was dat ook! Elke keer dat hij zich in mijn perceptie terugtrok om bijvoorbeeld een boek te lezen, activeerde dat bij mij de Valse Macht. In mijn perceptie liet hij me in de steek. Ik moest het maar alleen zien te beredderen.
Oude realiteit
Met behulp van PRI ontdekte ik dat dat gevoel van er alleen voor staan een oud gevoel was. Mijn vader was vaak weg en mijn moeder was een vrouw met een eetstoornis die nog maar 37 kilogram woog. In de zomervakantie werd ik anderhalve maand alleen gelaten met iemand die ziek was en niet voor me kon zorgen. Ik kon mijn moeder niet genezen, ik kon haar niet gelukkig maken, wat ik ook deed! Mijn ‘ontevreden’ baby stond symbool voor mijn zieke wegkwijnende moeder. Het gevoel dat ik niet kon vluchten en geen ruimte had voor mezelf was een deel van de oude realiteit. In het nu was het nog best wel pittig met zo’n pasgeboren baby… Maar dat vreselijke alles verterende gevoel… Was oud!
Weer genieten
Ik weet nu dat de boosheid (Valse Macht) een afweermechanisme is dat me onbewust probeert te beschermen tegen de oude pijn. Wanneer ik met deze oude pijn contact maak, wetende dat hij oud is, kan ik daarna terugkeren naar het nu. In het nu kan ik genieten van wat er is: het zonnetje, de vogelgeluiden, het groene wuivende gras… En ondertussen… twee spelende kinderen!
Is vakantie voor jou ook zo symbolisch en wil je daarmee aan de slag? Neem contact op met een therapeut bij jou in de buurt.
