Herken je dit? Dat je juist boos wordt op degene waar je het meest van houdt?
Mijn zoon werd 13, slikte Ritalin, voelde zich onwijs ongelukkig, verweet me nooit tijd voor hem te hebben en trok zich steeds verder terug. Ik weet nog hoe onmachtig ik me voelde en zo alleen. Als trainer en coach met een gedegen achtergrond in filosofie en NLP wist ik na 30 jaar voor mijn gevoel echt wel het nodige van bewustzijn, empowerment en coping strategieën en uitgerekend hem kon ik niet helpen of bereiken.
Tot ik met PRI ging werken.
Dat heeft alles veranderd. Daar in de diepte heb ik exact ontdekt en gevoeld waar mijn irritaties echt beginnen, wat daaronder zit en waar het vandaan komt. Daarna bleek het onverwacht logisch en simpel om mijn gedrag te stoppen en de weg te openen om liefdevol contact te vinden en te ervaren. Het mooie is dat ik dit nu als PRI therapeut door mag geven. Ik weet als geen ander waar je doorheen gaat en dat een hele brok schaamte je tegen kan houden hulp te zoeken. Als ik het over mocht doen had ik al jaren eerder zonder die emotionele lading kunnen zijn.
